Consumentisme maximaliseert uitbuiting. We leven in een maatschappij die maar al te vaak een overdreven en ongecontroleerd consumentisme nastreeft om te voldoen aan het belangrijke, zo niet exclusieve, doel van winstmaximalisatie om de honger van aandeelhouders te stillen, of het nu gaat om bedrijven, grote kapitaalinvesteerders of zelfs individuen die worden aangetrokken door speculatieve opbrengsten. Helaas leidt dit tot een toenemende uitbuiting van de zwaksten in onze samenlevingen en van degenen in samenlevingen die gemobiliseerd zijn om aan deze honger naar consumptie te voldoen. Bovendien bestaat er in deze ‘producerende’ samenlevingen nauwelijks of geen bescherming van werknemers, waardoor de druk op de bescherming van werknemers in consumptiemaatschappijen blijft toenemen. De zwaksten zitten dus gevangen tussen de toegenomen consumptiedruk aan de ene kant en de drastische vermindering van rechten en bescherming aan de andere kant. Laten we allemaal samen staan voor solidaire ontwikkeling. Wij zijn ervan overtuigd dat de tijd gekomen is om een ontwikkeling te garanderen die in overeenstemming is met de waarden van solidariteit, de basiswaarden van onze samenlevingen, door de strijd van democratische krachten, zowel verenigings- en vakbondskrachten als politieke krachten, te mobiliseren of op gang te brengen. De Vereniging Cultuur tegen de Camorra heeft sinds haar oprichting besloten om solidariteit centraal te stellen in haar activiteiten.
Daarom strijdt het tegen alle vormen van georganiseerde misdaad, die maar al te vaak opereert binnen een ‘schijnbare’ legaliteit en inmiddels aanwezig en vertegenwoordigd is in de politiek op alle besluitvormingsniveaus. Verder wil Cultuur tegen de Camorra synergieën bevorderen met en tussen structuren die geworteld zijn in dezelfde waarden, van de productie van goederen en diensten tot de marketing en de consumptie of het gebruik ervan. We streven ernaar om activa te ondersteunen die een ‘geschiedenis’ hebben. In dit perspectief stelt Cultuur tegen Camorra enerzijds voor om de oprichting van centra voor de verzameling en distributie van goederen “met een geschiedenis” te ondersteunen; en anderzijds stelt Cultuur tegen Camorra ter ondersteuning van deze productieve benadering voor om multiculturele en interculturele ontmoetingsplaatsen te creëren en te ondersteunen om consumptie op een andere manier voor te stellen en aan te moedigen, beginnend met de ontdekking van de rijkdom van de cultuur en gastronomische wortels van de deelnemers. Bijzondere aandacht zal worden besteed aan de mobilisatie en deelname van jongeren. Dit nieuwe initiatief zou in België kunnen worden getest en op basis van de resultaten zouden dergelijke convivialiteitscentra op andere locaties en in andere EU-lidstaten kunnen worden ontwikkeld. Een convivialiteitscentrum wordt gedefinieerd als een permanente ruimte voor de presentatie en, indien nodig, distributie van producten met een “geschiedenis”. “Producten met een geschiedenis” zijn bijvoorbeeld:
- goederen afkomstig van bedrijven die in beslag zijn genomen door georganiseerde misdaadorganisaties; – goederen geproduceerd door arbeiderscoöperaties die een bedrijf hebben overgenomen dat door de eigenaars “verlaten” is
- producten van groepen kleine lokale producenten die werken volgens ethische principes van solidariteit.
Deze “producten met een geschiedenis” vertellen ons dat het mogelijk is om
- kwaliteit te produceren (en zelfs betere kwaliteit) met behoud van prijzen die iedereen, ook de zwaksten, toegang geven tot deze kwaliteit;
- producenten in staat stellen waardig te werken met respect voor hun klanten en de maatschappij waarin ze leven, en in het bijzonder door lokale tradities en kennis te waarderen;
- sommige producenten in staat stellen om de barrières te overwinnen die ze tegenkomen in hun zoektocht naar markten (bijvoorbeeld wanneer ze produceren in gebieden waar georganiseerde misdaad veel voorkomt of in gebieden waar traditionele distributeurs domineren);
- innoveren in de distributie van de productie, ook met behulp van geavanceerde technologische hulpmiddelen, maar met respect voor de waardigheid van de consument, inclusief de zwaksten. Convivialiteitscentra zullen dus ‘alternatieve’ ruimtes zijn waar ‘voedzame’ consumptieproducten, innovatieve of alternatieve productietechnieken, allerlei culturele activiteiten (boeken, films, beeldende kunst, muziek…) kunnen worden uitgewisseld, alles wat concreet inhoud geeft aan het verlangen naar gezelligheid, aan de behoefte om ‘samen te leven’. In dit perspectief is een convivialiteitscentrum een ruimte waar productie, consumptie, cultuur, discussie en strijd samenkomen.
Organisaties die in staat zijn om de commerciële aspecten van deze initiatieven te ontwikkelen zullen geleidelijk geassocieerd worden, terwijl ze zich ertoe verbinden om de principes van eco-duurzaamheid en de ethische waarde van de producten te respecteren en te integreren in hun activiteiten. In het algemeen moet een convivialiteitscentrum zich in een gemakkelijk toegankelijke zone bevinden en over de nodige ruimte beschikken (tussen 60 en 100 vierkante meter) om de distributie van producten en de organisatie van ontmoetings-, discussie- en degustatieactiviteiten en, eenvoudiger gezegd, convivialiteit te garanderen. Deze ruimte kan voltijds beschikbaar zijn of gedeeld worden met compatibele activiteiten (bv. een buurtcafé). De samenwerking zou vergemakkelijkt worden met voorzieningen die hetzelfde ethische concept van solidariteit delen, in het bijzonder met culturele voorzieningen (theaters bijvoorbeeld). Dergelijke plaatsen van actieve en interculturele gezelligheid zullen waarschijnlijk vooral de jongere generaties interesseren en inspireren, die de rijkdom van hun eigen cultuur en van de andere culturen die ze bezoeken kunnen ontdekken, bijvoorbeeld door te beginnen met hun eigen gastronomische wortels en deze te vergelijken met die in hun omgeving
De huidige ‘gevoeligheid’ voor gastronomie bij een groot deel van de jongere generaties – mannen en vrouwen – lijkt dus een belangrijke, zo niet bevoorrechte, vector voor de oprichting van deze centra van gezelligheid. Hoe moeten we ons organiseren in Brussel? In een eerste fase zal de lanceringsstructuur van het project, die de vorm zou kunnen aannemen van een vereniging zonder winstoogmerk, gebaseerd zijn op het vrijwilligerswerk van de geassocieerde leden. Afhankelijk van de ontwikkeling van het initiatief kan het inhuren van extern personeel worden overwogen, met inachtneming van de ethische vereisten van dergelijk werk. Directe financiële steun kan worden gegeven door:
- exposanten van de te koop aangeboden producten;
- verkoop van de producten;
- vrijwillige bijdragen;
- inkomsten uit het café en georganiseerde activiteiten (avonden om de te koop aangeboden producten te presenteren en ‘uit te leggen’);
- ondersteunende campagnes.
De ambitie is om de economische levensvatbaarheid van deze gezellige centra op lange termijn te garanderen. Met z’n allen zullen we door het goede voorbeeld te geven, consequent te zijn en te strijden, kunnen opleggen dat het MOGELIJK is om anders te produceren, anders te kopen, anders te leven.
